Beljanica je jedna od najvećih krečnjačkih planina istočne Srbije. Nalazi se između sliva reke Mlave i Žagubičke kotline na severu i sliva reke Resave na jugu. Pruža se od zapada na istoku u dužini od 24. kilometara sa prosečnom širionom od oko 12 kilometara.

Planina Beljanica, svojim grebenom preko 1000 metara visine razdvaja Homolje od Resave. Najviši vrh planine Beljanice je Beljanica, visine preko 1339 metara. Kraški sastav Beljanice je uzrok prisustva mnogih vrtača, jama, uvala i pećina. Centralna visoravan Beljanice je uglavnom bez stabala dok su padine pokrivene bukovim i hrastovim šumama.

Moguće je da je Beljanica dobila ime zbog golih belih stena, koje blješte na suncu iznad gustih i tamnih šuma. Beljanica je planina bogata vodom, podzemnim i površinskim tokovima. Naročito su interesantni površinski tokovi sa veliki brojem reka i potoka ponornica. Voda je u svim tokovima čista i može se piti. Izuzetno je bogata i speleološkim objektima. Najpoznatija pećina je Resavska pećina koja je uređena za pojedinačne ili kolektivne posete, tokom cele godine. Lepotu ove planine upotpunjuju kanjoni reke Resave i Kločanice.

Na visinama preko 700 metara postoji veliki broj koliba u kojima meštani prave sir izuzetnog kvaliteta. Nenaseljena teritorija obuhvata oko 2500 kvadratnih kilometara, što je najveći kontinuirani komad divljine u Srbiji.

Ogromnost ovog prostara je gotovo nesaglediva. Raznovrsnost Beljanice potpuno razoružava i ostavlja bez daha svakog posetioca, i predstavlja pravo otkrivenje. Najveće šumsko prostranstvo gde se smenjuju listopadne i četinarske šime je upravo na Beljanici. Krupajsko vrelo, veličanstveno vodeno delo prirode i jedno od najzanimljivijih kraških vrela u Srbiji, izvire na zapadnoj strani Beljanice, na nadmorskoj visini od 220 metara.

Daleko od očiju, sakrivena i očuvana tu živi jedina prašuma u Srbiji, Vinatovača. Već 350 godina ljudska ruka tu ništa nije dirala i jedino na tom mestu prastare bukve umiru prirodnom smrću. Bukve u Vinatovači u prečniku imaju više od metra, a visoke su i do 45 metara. Pojedina stabla su stara i preko 300 godina. Vinatovača je pod zaštitom države, i strogo je zabranjena bilo kakva ljudska intervencija. Nije dozovljeno čak ni branje šumskog bilja ili gljiva, a o seči stabla svakako nema ni govora.

Jeste li posetili Beljanicu? Da li je i vama oduzela dah svojom lepotom, čistom prirodom i vazduhom koji opija?